Ang Talambuhay ni Regie Catalonia

Noong bibinyagan ako


    Ako si Regie S. Catalonia.Ipinanganak noong Hulyo 6,1993.Pangalawa ako sa tatlong anak nina Emeliana Corporal at Antonio Corporal.Sa aking palagay,ang aking buhay ay masyadong makulay kahit na nasa murang edad pa ako.

   Isang taong gulang pa lang ng aking edad ay labis ko nang ikinatutuwa dahil sa ang aking mga magulang ay napaka maalagain at maaruga sa akin.hindi nila ako iniiwanan o inaalisan ng tingin.Bawat minuto at oras ay lagi silang nasa tabi ko upang pasayahin ako.

Noong isang taon pa lang ako

   May mga karanasan din sa aking buhay na muntik ko nang ikinamatay.Dahil sa aking kakulitan ay maraming beses na akong napapahamak.May oaras akong naaksidente.Halimbawa na noong mahulog ako sa upuan at mapahampas ako sa sahig.Dumugo ng lubusan ang aking ulo at nahimatay.Dinala ako sa ospiatal at sa kabutihang palad ay nailigtas pa ako.Alang-alala ang aking mga magulang dahil sa nasa tatlong taon pa lang ako ay naaksidente na ako na malubha.

Ako at ang mga kapitbahay namin

   Sa unang taon na aking pagpasok sa eskwelahan ay sobrang akong naninibago at natatakot dahil sa hindi pa ako sanay na wala sa aking tabihan ang nanay ko. Lagi nalang ako umiiyak kapag wala ana mama ko at kapag sinasarado ang pintuan ng aming silid-aralan.Dahil sa aking kahinaan ng loob sa pagpasok ay hindi na ako nakapasok ng Daycare at Kindergarten.

Si makulet na regie

   Nagsimula na akong pumasok ng elementarya sa edad ng pitong taon.Hindi pa rin nawawala ang pagkatakot ko sa pagpasok sa paaralan.Sa tindi ng aking kahinaan nang dahil sa nagkaroon ako ng maraming kaibigan.unting-unting nawala ang aking pagkatakot at doon  nagsimula ang pagtuklas ng aking kahusayan sa paaralan.Nang dahil sa pagtuklas kong ito ay nagkamit ako mg mga parangal.Mula pa ng grade 1 ako hanggang grade 6.

Isa ako sa mga honors noong elementary pa ako

   Ang pagpasok ko ng sekundarya ay pagbabago din ng aking buhay pag-aaral.Pumasok ako sa isang paaralang kung saan ako nakaramdam na pag-iisa at pang-aapi.Sa unang taon ng aking hayskul ay nakaranas ako ng masamang pag-aaral.Nang dahil sa akoy laging tahimik at dahil sa aking kaliitan ay nagawang awayin at apihin ako lagi ng aking mga kamag-aaral.Labis ako naapektuhan at nagsimula ng akong magloko sa pag-aaral.Hindi ako pumasok ng tatlong buwan.Kung hindi nalaman ng mama ko ang aking ginagawang kalokohan ay hindi na san ako nakapag-aral pang muli.Sa pagpasok kong muli sa paaralan ay nagsimula na rin akong mag-isa at magtago kung saan walang taong nakakakita sa akin.Kahit sa pangalawang at ikatlong taon ng aking pagaaral sa hayskul ay ganito pa rin ang ginawa ko.At nang dahil dito,Napatigil na ako ng tuluyan sa pag-aaral.Akala ko dati ay hindi na ako makakapag-aral pang muli.Pero napagiisip-isip ko na mali pala ang aking mga ginagawang kalokohan.Dapat ay hindi na lang ako nagpaapekto sa aking kahinaan at pilitin ko sanang labanan ito.

   Sa kabutihang palad ay nabigyan muli ako ng pagkakataon na makapagaral muli.Nakapasok ako ngiktlong taon sa paaralang kung saan nagsimula ang lahat ng aking kabiguan.Sa taong ito ay nagsimula muli ang aking buhay-pagaaral.Dito nagsimulang magbago ang aking personalidad.Naging masayahin at palakaibigan na ako.Laking pasasalamat ko na nagkaroon ako ng maraming mababait na kaibigan at barkada.

   Sa kasalakuyang taon,Sa ikaapat na taon ng aking pag-aaral ay ang pinakamasayang taon ng aking pag-aaral ay ang pinakamasayang taon ng aking pag-aaral sa hayskul.Dito ko natuklasan ang panibago kong talento. ang pagkanta at ang pag-gigitara.Naging confident ako at lubusan ng nawala ang aking kahinaan.

   Sobrang pasasalamat ko sa diyos dahil sa siya ang siguradong tumulong sa akin para magbagong buhay.At sa pagkakataon ito ay sobrang naniniwala na ako sa kasabihang"GOD SEE,GOD KNOWS".